Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to conjecture

  • 1 conjectura

    conjectūra, ae, f. [conicio, I. B. 2.], a putting together of facts or indications; hence an opinion founded on a comparison of facts, a conjecture, guess, conjectural inference.
    I.
    In gen. (very freq., and class.):

    quod ad exemplum'st? Conjecturā si reperire possumus,

    Plaut. Trin. 4, 2, 76:

    hanc ego de me conjecturam domi facic,

    id. Cist. 2, 1, 2; id. Cas. 2, 3, 8; Cic. de Or. 2, 74, 299:

    conjecturam facere (ex re or re),

    Plaut. Poen. prol. 91; id. Rud. 3, 4, 66; Ter. And. 3, 2, 32; id. Heaut. 2, 3, 25; Cic. Mur. 21, 44; id. Verr. 2, 2, 74, § 183:

    attendite num aberret a conjecturā suspitio periculi mei,

    i. e. reasonable inference, id. Phil. 12, 9, 23; Quint. 8, 4, 26; Plin. Pan. 20 fin.:

    capere ex re,

    Varr. R. R. 3, 16, 32:

    capere,

    Cic. Rosc. Am. 35, 98:

    hoc videre licet ex aliquot rebus,

    Varr. R. R. 1, 7, 3:

    conjecturā uti,

    Quint. 3, 6, 15:

    judicare aliquid,

    Cic. Fl. 3, 6:

    coarguere aliquid,

    id. Agr. 1, 6, 18:

    quaerere aliquid,

    id. Or. 36, 126; cf.:

    quaeritur per conjecturam,

    Quint. 7, 2, 6:

    conjecturā aberrare,

    Cic. Att. 14, 22, 1:

    in conjecturam quantitas cadit,

    Quint. 7, 4, 43:

    aliquid conjecturā animi scrutari,

    Plin. 2, 11, 8, § 49; cf.:

    animi mei,

    Quint. 1, 2, 25: si qua conjectura mentis divinae sit ( gen. object.), Liv. 10, 39, 15; so,

    mentis,

    Quint. 7, 3, 25:

    animi,

    id. 7, 2, 6; 7, 2, 45:

    voluntatis,

    id. 12, 2, 19:

    veritatis,

    Suet. Galb. 7 et saep.—
    II.
    In partic.
    A.
    T. t. of the lang. of augury, a conclusion drawn from signs or omens, a divining, an interpreting of dreams, soothsaying, prophesying, Plaut. Rud. 3, 1, 20; id. Curc. 2, 1, 31; Cic. Div. 2, 31, 66; 1, 36, 78; 2, 63, 129; Ov. Tr. 1, 9, 51; Suet. Vit. 18.—
    B.
    An element of rhetorical representation founded on conjecture, Cic. Inv. 2, 5, 16; id. Part. Or. 9, 33 sq.; id. Div.. 2, 26, 55; Quint. 7, 2, 1; 3, 6, 50; cf.:

    in his omnibus conjecturam inducere,

    the form of conjecture, Cic. Inv. 2, 32, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > conjectura

  • 2 auguror

        auguror ātus sum, ārī, dep.    [augur], to act as augur, augur, predict, foretell: alcui ex alitis involatu: ex passerum numero belli annos: Critiae mortem: pugnae fortunam cantu, Ta.: (diem) non procul auguror esse, O.—To surmise, imagine, conjecture, suppose: contentos auguror esse deos, O.: quantum ego opinione auguror.
    * * *
    augurari, auguratus sum V DEP
    conjecture, surmise, judge

    Latin-English dictionary > auguror

  • 3 conjecto

    conjecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [conicio] (ante-class.; and then not until the time of Liv.), to throw, cast, or bring together.
    I.
    Prop.: hostium duces in carcerem, Decret. Ti. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:

    ad cenulam non cupedias ciborum, sed argutias quaestionum,

    to contribute, Gell. 6, 13, 2.— Far more freq.,
    II.
    Trop., to conclude or infer by conjecture, to conjecture, guess.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.: neque scio quid dicam aut quid conjectem, * Ter. Eun. 3, 4, 5:

    rem vetustate obrutam,

    Liv. 29, 14, 9:

    rem eventu,

    id. 5, 21, 16:

    offensionem vultu,

    Tac. A. 1, 12.—With ex:

    valetudinem ex eo, quod, etc.,

    Tac. A. 14, 51; so id. ib. 12, 49:

    quae audierat conjectaveratque,

    id. ib. 15, 55:

    quantum conjectare licet,

    Suet. Dom. 3; Curt. 4, 9, 11:

    iter,

    to guess one's way, Liv. 21, 35, 4:

    animos militares altius,

    Tac. A. 1, 32.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    Caesar conjectans eum Aegyptum iter habere,

    Caes. B. C. 3, 106, 1:

    Fabium Valentem profectum ab Urbe conjectabat,

    Tac. H. 3, 15; Curt. 3, 11, 1; 4, 18, 31.—
    (γ).
    With de:

    proinde socii de imperio utriusque conjectabant,

    Tac. H. 2, 97 fin.:

    nihil de aetate Galbae,

    Suet. Ner. 40.—
    (δ).
    With a rel.-clause:

    si ex eo... quid sentiant conjectandum sit,

    Liv. 40, 36, 4; so, utrum sit in re, * Quint. 7, 3, 5; Curt. 7, 8, 2.—
    B.
    In Suet., in partic., to conclude from signs or omens, to augur, interpret, prophesy:

    nemine peritorum aliter conjectante, quam laeta per haec et magna portendi,

    Suet. Aug. 95 fin.:

    altero ostento periculum ostendi,

    id. Calig. 57:

    de geniturā alicujus multa et formidolosa,

    id. Ner. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conjecto

  • 4 conjecturalia

    conjectūrālis, e, adj. [conjectura], belonging to conjecture or guessing, conjectural:

    ars medicina,

    Cels. 1 praef.; 2, 6 fin. —Esp. freq. in rhet. lang.: causa, Cic. Top. 24, 92:

    causae,

    id. ib. 11, 50; Quint. 2, 4, 26:

    status,

    id. 3, 6, 29; and subst.: con-jectūrālĭa, ium, n., conjectures:

    haec,

    Quint. 7, 1, 53; 4, 4, 8.— Adv.: conjec-tūrālĭter, conjeclurally, by conjecture:

    nil conjecturaliter gestum, nil per ambages,

    Sid. Ep. 8, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > conjecturalia

  • 5 conjecturalis

    conjectūrālis, e, adj. [conjectura], belonging to conjecture or guessing, conjectural:

    ars medicina,

    Cels. 1 praef.; 2, 6 fin. —Esp. freq. in rhet. lang.: causa, Cic. Top. 24, 92:

    causae,

    id. ib. 11, 50; Quint. 2, 4, 26:

    status,

    id. 3, 6, 29; and subst.: con-jectūrālĭa, ium, n., conjectures:

    haec,

    Quint. 7, 1, 53; 4, 4, 8.— Adv.: conjec-tūrālĭter, conjeclurally, by conjecture:

    nil conjecturaliter gestum, nil per ambages,

    Sid. Ep. 8, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > conjecturalis

  • 6 conjecturaliter

    conjectūrālis, e, adj. [conjectura], belonging to conjecture or guessing, conjectural:

    ars medicina,

    Cels. 1 praef.; 2, 6 fin. —Esp. freq. in rhet. lang.: causa, Cic. Top. 24, 92:

    causae,

    id. ib. 11, 50; Quint. 2, 4, 26:

    status,

    id. 3, 6, 29; and subst.: con-jectūrālĭa, ium, n., conjectures:

    haec,

    Quint. 7, 1, 53; 4, 4, 8.— Adv.: conjec-tūrālĭter, conjeclurally, by conjecture:

    nil conjecturaliter gestum, nil per ambages,

    Sid. Ep. 8, 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > conjecturaliter

  • 7 augurō

        augurō āvī, ātus, āre    [augur], to act as augur, take the auguries of, consult by augury: sacerdotes salutem populi auguranto.— Abl absol. impers.: augurato, after augury, i. e. under the sanction of auguries, L.—To imagine, conjecture, forebode: si quid veri mens augurat, V. — To consecrate by auguries: in augurato templo.
    * * *
    augurare, auguravi, auguratus V
    prophesy, predict, foretell; practice augury; make known intention to (w/INF)

    Latin-English dictionary > augurō

  • 8 cōniciō or cōiciō

        cōniciō or cōiciō (coniiciō), iēcī, iectus, ere    [com-+iacio].    I. To throw together, unite, collect: sarcinas in medium, L. — Fig., to draw a conclusion, conclude, infer, conjecture, guess: sexaginta ut conicio, T.: eum regnum ei commississe, N.—In augury, to prophesy, foretell, divine, interpret: de matre saviandā ex oraculo: male coniecta: quae tempestas impendeat.—    II. To throw, cast, urge, drive, hurl, thrust, put, place: tela, Cs.: thyrsos, O.: pila in hostes, Cs.: alqm in carcerem: reliquos in fugam, Cs.: serpentīs in vasa, N.: cultros in guttura, O.: se in signa manipulosque, Cs.: se in fugam: se in pedes, to take to one's heels, T.: se intro, T.: spolia igni, V.: facem iuveni, V.: (iaculum) inter ilia coniectum, O. — Fig., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force: me in laetitiam, T.: (Catilinam) ex insidiis in latrocinium: se in noctem, to commit: naves in noctem coniectae, delayed, Cs.: se mente in versum, to apply: orationem in clarissimos viros: pecuniam in propylaea, squander: culpam in unum vigilem, L.: maledicta in eius vitam: crimen in qua tempora, L.: omen in illam provinciam: haec in eculeum coiciuntur, i. e. can endure the rack: querelas absenti, Tb.: petitiones ita coniectae, aimed: id sub legis vincula, L.—To throw, place, put, include: verba in interdictum: plura in eandem epistulam.

    Latin-English dictionary > cōniciō or cōiciō

  • 9 coniectiō

        coniectiō ōnis, f    [com- + IA-], a hurling, throwing: telorum. — Fig., a putting together, comparing: annonae et aestimationis.—A conjecture, interpretation: somniorum.

    Latin-English dictionary > coniectiō

  • 10 coniectō

        coniectō āvī, ātus, āre, freq.    [conicio], to infer, conjecture, guess: alqd: rem eventu, L.: de imperio, Ta.: eum Aegyptum iter habere, Cs.: ex eo quid sentiant, L.: valetudinem ex eo, quod, etc., Ta.

    Latin-English dictionary > coniectō

  • 11 coniectūra

        coniectūra ae, f    [conicio], a conjecture, guess, induction, inference: ex uno de ceteris: coniecturam facere: ex voltu coniecturam facere, quantum, etc.: num aberret a coniecturā suspitio, i. e. reasonable inference: coniectūrā nihil iudicare: res non coniecturā, sed oculis teneri: mentis divinae, L. — In augury, a conclusion from omens, divining, soothsaying: somnii: futuri, O.

    Latin-English dictionary > coniectūra

  • 12 coniectūrālis

        coniectūrālis e, adj.    [coniectura], belonging to conjecture, conjectural: causa.

    Latin-English dictionary > coniectūrālis

  • 13 dīvīnō

        dīvīnō āvī, ātus, are    [divinus], to foresee, divine, foretell, predict, prophesy, expect, dread, conjecture: haec: nihil boni, L.: animus divinans, prophetic, O.: permulta a Socrate divinata: de exitu, N.: se rediturum: non mitiorem in se plebem futuram, L.: quid in castris obvenisset, L.: vis divinandi: Divinare mihi donat Apollo, H.
    * * *
    divinare, divinavi, divinatus V
    divine; prophesy; guess

    Latin-English dictionary > dīvīnō

  • 14 opīnātiō

        opīnātiō ōnis, f    [opinor], a supposition, conjecture, fancy, opinion, belief.

    Latin-English dictionary > opīnātiō

  • 15 opīniō

        opīniō ōnis, f    [opinor], opinion, supposition, conjecture, fancy, belief, expectation: recens boni praesentis: varietas inter homines opinionis: ut opinio nostra est, as I suppose: Romulus habuit opinionem esse, etc., held the belief that: fuisse in illā opinione, held the opinion: evellam ex animis hominum tantam opinionem? so strong a prejudice: eorum opinioni accedo, qui, etc., Ta.: in eam opinionem Caesennam adducebat, ut, made believe: praebere opinionem timoris, semblance, Cs.: hac opinione discessi, ut, etc., in the belief: praeter nostram opinionem, expectation, T.: ut omnia contra opinionem acciderent, Cs.: praeter opinionem cadere, N.: amplius opinione, beyond expectation, S.: opinione celerius, sooner than was expected.—Appreciation, esteem, reputation, opinion, estimate, expectation: opinio, quam de meis moribus habebat: integritatis meae: genus scriptorum tuorum vicit opinionem meam, surpassed my expectation: summam habere iustitiae opinionem, be in great repute for, Cs.—A report, rumor: edita in volgus, Cs.: opinio sine auctore exierat, eas conspirasse, etc., L.
    * * *
    belief, idea, opinion; rumour (Plater)

    Latin-English dictionary > opīniō

  • 16 opīnor

        opīnor ātus, ārī, dep.    [opinus], to be of opinion, suppose, imagine, conjecture, deem, believe, think, judge: sine dubio, am sure of it, T.: de vobis hic ordo opinatur non secus ac, etc.: non opinor negaturum esse te: idem, opinor, artifex Cupidinem fecit: opinor concedes, hoc esse, etc.
    * * *
    opinari, opinatus sum V DEP
    suppose, imagine

    Latin-English dictionary > opīnor

  • 17 quantum

        quantum adv.    [quantus], as much as, so much as, to as great an extent: erus, quantum audio, uxore excidit, as far as I hear, T.: quantum suspicor, as far as I can conjecture, T.: quantum in me fuit, ieci, to my best ability: non igitur adhuc, quantum quidem in te est, intellego deos esse, i. e. for all you have said to prove it: castris, nisi quantum usūs cogerent, tenebatur miles, L.: Quantum ad Pirithoum, as far as concerned, O.: ut, quantum homo possit, quam cautissime navigem: quantum maximā voce potuit, at the very top of his voice, L.: quantum maxime adcelerare poterat, as fast as ever, L.: tu quantum potest Abi, as quickly as possible, T.: ea, quantum potui, feci, as well as I could: ut hunc, quantum possent, sublevarent, to their utmost ability.—How much, how far, to how great an extent: quantum intersit, videte: quantum possent, ostendere.—With compp., the more, the greater: quantum se magis insinuabant, eo acrius, etc., L.: quantum augebatur militum numerus, tanto maiore pecuniā opus erat, L. —With ellips. of tanto: quantum incresceret aetas, voltūs minus vigentes erant, L.
    * * *
    so much as; how much; how far

    Latin-English dictionary > quantum

  • 18 suspicor

        suspicor ātus, ārī, dep.    [SPEC-], to mistrust, suspect: ad suspicandum sagacissimus: fuge suspicari (sc. me), H.: quid homines suspicentur, videtis: debere se suspicari, Caesarem habere, etc., Cs.: venturos, Qui, etc., O.— To suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture: hic profectost anulus, quem ego suspicor, T.: figuram divinam: aliquid de M. Popili ingenio: suspicor quid dicturi sint: quae et quantae sint (res): quas (magnitudines stellarum) esse numquam suspicati sumus: valde suspicor fore, ut, etc.
    * * *
    suspicari, suspicatus sum V DEP
    mistrust, suspect; suppose

    Latin-English dictionary > suspicor

  • 19 adopinor

    adopinari, adopinatus sum V DEP
    conjecture/surmise/opine/think/suppose (further)

    Latin-English dictionary > adopinor

  • 20 cojecto

    cojectare, cojectavi, cojectatus V
    conjecture, think, imagine, infer, guess, conclude; judge, draw a conclusion; throw together; assemble; throw (person in prison); interpret (portent)

    Latin-English dictionary > cojecto

См. также в других словарях:

  • conjecture — [ kɔ̃ʒɛktyr ] n. f. • 1246; lat. conjectura 1 ♦ Opinion fondée sur des probabilités ou des apparences. ⇒ hypothèse, supposition. Parler de qqch. par conjecture. Conjecture sur l avenir. ⇒ prévision, pronostic. 2 ♦ (Nuance péj.) Opinion fondée sur …   Encyclopédie Universelle

  • Conjecture De Poincaré — La conjecture de Poincaré est, en mathématiques, une conjecture portant sur la caractérisation de la sphère à trois dimensions. Jusqu à l annonce de sa résolution par Grigori Perelman en 2003, il s agissait d un problème de topologie non résolu.… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de Poincare — Conjecture de Poincaré La conjecture de Poincaré est, en mathématiques, une conjecture portant sur la caractérisation de la sphère à trois dimensions. Jusqu à l annonce de sa résolution par Grigori Perelman en 2003, il s agissait d un problème de …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de poincaré — La conjecture de Poincaré est, en mathématiques, une conjecture portant sur la caractérisation de la sphère à trois dimensions. Jusqu à l annonce de sa résolution par Grigori Perelman en 2003, il s agissait d un problème de topologie non résolu.… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture De Goldbach — La conjecture de Goldbach stipule que tout nombre entier pair strictement supérieur à 2 peut être écrit comme la somme de deux nombres premiers (le même nombre premier pouvant être utilisé plusieurs fois). C est l un des plus vieux problèmes non… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de goldbach — La conjecture de Goldbach stipule que tout nombre entier pair strictement supérieur à 2 peut être écrit comme la somme de deux nombres premiers (le même nombre premier pouvant être utilisé plusieurs fois). C est l un des plus vieux problèmes non… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture De Syracuse — En mathématiques, on appelle suite de Syracuse une suite d entiers naturels définie de la manière suivante : On part d un nombre entier plus grand que zéro ; s’il est pair, on le divise par 2 ; s’il est impair, on le multiplie par… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de Collatz — Conjecture de Syracuse En mathématiques, on appelle suite de Syracuse une suite d entiers naturels définie de la manière suivante : On part d un nombre entier plus grand que zéro ; s’il est pair, on le divise par 2 ; s’il est… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de syracuse — En mathématiques, on appelle suite de Syracuse une suite d entiers naturels définie de la manière suivante : On part d un nombre entier plus grand que zéro ; s’il est pair, on le divise par 2 ; s’il est impair, on le multiplie par… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture De Birch Et Swinnerton-Dyer — Pour les articles homonymes, voir BSD (homonymie). En mathématiques, la conjecture de Birch et Swinnerton Dyer (BSD) relie le rang du groupe abélien de points sur un corps de nombres d une courbe elliptique E à l ordre du zéro de la fonction L… …   Wikipédia en Français

  • Conjecture de birch et swinnerton-dyer — Pour les articles homonymes, voir BSD (homonymie). En mathématiques, la conjecture de Birch et Swinnerton Dyer (BSD) relie le rang du groupe abélien de points sur un corps de nombres d une courbe elliptique E à l ordre du zéro de la fonction L… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»